Jaarlijks doen er enthousiaste fotografen mee aan het ONK Onderwaterfotografie. Voor iedereen is er wel een categorie die bij hem of haar past. Van starter tot master en van no-limits tot aan de teamwedstrijd. Rebecca deelt haar verhaal over hoe ze is gestart met het maken van foto’s en daarvoor gaan we terug naar 2007. Lees je mee?
Geslaagd voor Open Water Diver
Ik ben Rebecca en ik ben in augustus 2007 begonnen met mijn cursus voor Open Water Diver. Bij onze duikverenging zat een duiker die aan onderwaterfotografie deed en dat vond ik prachtig. Mijn instructeur vertelde mij dat ik eerst goed moest leren trimmen en oefenen om de voetjes omhoog te houden tijdens het duiken. Een aantal jaar later kon ik tijdens een duikvakantie met de vereniging proberen een paar foto’s te maken. Ik was meteen verkocht.
Eerst heb ik met behulp van cursussen en de Olympus dagen in Zeeland wat ervaring opgedaan. Daarnaast heb ik veel contacten gelegd en om hulp en uitleg gevraagd voor het maken van foto’s onderwater. De volgende stap was om met een duikreis voor onderwaterfotografie mee naar Egypte te gaan. Het jaar daarop, in 2022, werden mijn man en ik gevraagd om mee te doen in een team voor het ONK. We volgden het ONK al een paar jaar, maar durfden er toen nog niet zo goed aan mee te doen. Aangezien je in een team ook een coach hebt, leek het mij een mooie start om met het ONK te beginnen.
Begonnen in de teamwedstijd
Het eerste jaar meedoen in een team was al spannend genoeg. Een coach leert je anders kijken en geeft je opdrachten om je camera door en door te leren kennen. Het tweede en derde jaar weer met het team meedoen, was al een stuk minder spannend. Afgelopen jaar, in het derde jaar, heb ik ook meegedaan in de categorie Starters en dit jaar, het vierde jaar, doen mijn man en ik beiden mee met de Masters categorie. Best spannend… Ik hoop hier weer veel van te leren. Je gaat steeds doelgerichter het water in en je probeert steeds meer vooraf te bedenken wat je wilt fotograferen.
Wat ik fijn vond is dat je rustig kunt beginnen in een Team. Je krijgt dan hulp van je coach en mede-teamleden over hoe de foto beter of anders kan. Ook worden de onderdelen verdeeld zodat er minder druk op staat en je kunt focussen op 1 of 2 onderwerpen. Hierdoor ga je bewuster duiken en met een andere focus naar het onderwaterleven kijken. Tussen het duiken door heb je met je team ook regelmatig overleggen over hoe ver iedereen is en bespreken we zaken die minder goed lukken. Hier heb ik ontzettend veel van geleerd!
In een team leer je om vooraf te bedenken wat voor een foto je wilt gaan maken, hoe je de foto wilt gaan maken, wat je ervoor nodig hebt en waar je de foto denkt te gaan maken. Door dat vaker te doen, krijg je steeds meer ervaring en leer je camera goed kennen.
Na het maken van de foto
De eerste keer je eigen foto’s bij de Starters inleveren, was ook enorm spannend. Wat vinden de juryleden van jouw foto’s? Zouden ze voorbij komen in de top 10? Ook het contact tijdens de prijsuitreiking is erg leuk. Je kan daar vragen stellen aan andere fotografen over hoe zij hun foto hebben gemaakt en je spreekt veel andere deelnemers. De afsluiter bij het ONK-talks is ook zeer interessant. Dan hoor je de juryleden over de foto’s praten waarbij je ook jouw foto laten bespreken en je hier weer veel van kunt leren.
Wij wonen helaas ver weg van Zeeland waardoor wij het duiken in de weekenden moeten plannen. Daarbij hebben mijn man en ik ook nog eens oproepdiensten voor het werk in het weekend, waardoor er aardig wat oefenweekenden afvallen. Onze planning is dit jaar nog strakker omdat je met de Masters ook nog eens aan wedstrijddagen vastzit. Het is dan hopen dat op jouw uitgekozen dag het zonnetje schijnt en weinig zweefvuil is onderwater.
Geen stress en een beetje geluk
Afgelopen jaar zijn wij met het Team eerste geworden. Dit was enorm gaaf! Ook ben ik tweede geworden bij de Starters op het ONK. Geheel onverwacht! Je stuurt foto’s in die jij wel oké vindt en dan wordt je zomaar tweede. Echt gaaf! Met een knal rode boei het podium op…
Ik bespreek veel van mijn foto’s met mijn man. Dit zal ik volgend jaar niet meer gaan doen… Zo heb ik mijn idee voor een foto aan hem voorgedragen en moet ik zelf weer iets nieuws gaan verzinnen. Daarmee maak ik het mijzelf dit jaar extra moeilijk. Volgend jaar mondje dicht en eerst zelf aan de slag!
Veel stress heb ik niet. Ik zie wel wat eruit komt of niet. Als het niets wordt, ook goed en dan heb ik volgend jaar weer een kans. Je hebt in ieder geval geprobeerd, er over nagedacht en ervan geleerd. De ene keer heb je geluk met weinig zweefvuil, een prachtige zon en zit je vol met ideeën, de andere keer gaat het niet. Het moet wel een vorm van ontspanning blijven.
Ben je na het lezen van het verhaal van Rebecca ook enthousiast om mee te doen aan het ONK 2025? Aanmelden kan nog steeds.